Koronka Ziemi - 7 drugich co do wysokości szczytów kontynentów

Dufourspitze wznosi się na 4 634 metry ponad poziom morza, nazwany został na cześć szwajcarskiego kartografa Dufoura. Wejście na Dufourspitze nie należy do najtrudniejszych, aczkolwiek niewątpliwą atrakcją jest wędrówka po lodowcu. Nachylenie trasy prowadzącej na szczyt nie przekracza 40 stopni, wspinaczka nie jest szczególnie niebezpieczna, ale mimo wszystko wymaga sporo ostrożności.

Mimo że Mount Tyree bardzo daleko do najwyższych gór globu, jest ona jedną z najtrudniej dostępnych. Wszystko przez to, że Mount Tyree to drugi najwyższy szczyt Antarktydy, położony zaledwie 13 kilometrów na północny zachód od Masywu Vinsona. Już samo dostanie się na kontynent wymaga wiele wysiłku. I między innymi z tego powodu do 2012 roku na szczycie Mount Tyree stanęło zaledwie 10 osób z 5 ekspedycji idących trzema różnymi trasami.

Spośród 10 osób, które zdobyły Mount Tyree, trzy już nie żyją – zginęły w wypadkach. Natomiast południowa ściana Mount Tyree, jedyna dotąd nie zdobyta, ma 2000 metrów wysokości i należy do największych w całej Antarktyce.

Druga najwyższa góra Australii i Oceanii, tak samo zresztą jak ta najwyższa, leży w Indonezji, jednak od Puncak Jaya oddzielają ją 2 kilometry trudnej do pokonania odległości. Południowe zbocze góry wciąż jeszcze pokryte jest śniegiem, ale naukowcy wróżą, że w ciągu piętnastu najbliższych lat pokrywa śnieżna Sumantri zniknie całkowicie.

Od 1973 roku góra nosi imię indonezyjskiego ministra energetyki i zasobów naturalnych Sumantri Brodjonegoro. Po raz pierwszy Sumantri zdobyła ekspedycja z lutego 1962 roku. Reinhold Messner – człowiek, który zdobył chyba wszystkie najtrudniejsze góry Ziemi – dotarł na Sumantri dopiero 9 lat później, w 1971 roku.

Gdyby jednak w Koronce Ziemi uwzględniać samą Australię bez Oceanii, zamiast Sumantri znalazłaby się tu Mount Townsend, 2209-metrowy pagórek z Nowej Południowej Walii.

Druga najwyższa góra Afryki nazywa się… Kenia. I nawet – cóż za zaskoczenie! – znajduje się w Kenii, jakieś 150 kilometrów w kierunku północnym od Nairobi, kenijskiej stolicy. Najwyższym szczytem masywu Kenii jest Batian, wznoszący się na 5199 m n.p.m. i dzięki temu zaliczany do Koronki Ziemi. Batian stanowi nie tylko wyzwanie dla wspinaczy, jest też bardzo ważny dla lokalnych mieszkańców. To właśnie w górach Kenii mają swoje źródła rzeki odpowiedzialne za dużą część wody pitnej.

Kenia to masyw wulkaniczny, położony minimalnie na południe od równika. Do wysokości 1200 metrów górę porastają lasy, natomiast w najwyższych partiach wciąż jeszcze znajduje się lodowiec.

Najwyższy szczyt Ameryki Północnej leży na Alasce, na terenie Stanów Zjednoczonych. Drugi pod względem wysokości – Logan – należy do Kanady. Leży w paśmie św. Eliasza w Kordylierach, skąd do Alaski jest już całkiem blisko. Logan ma 5 959 metrów wysokości i stanowi drugi najwyższy szczyt kontynentu, ale wcale nie to jest w nim najbardziej interesujące. Zresztą nawet co do wysokości szczytu nie ma pewności – starsze pomiary wykazywały 5 959 metrów, nowsze 5 966. Różnica może wynikać między innymi z grubości pokrywy lodowej na Loganie.

Masyw Logan jest doprawdy ogromny – zajmuje obszar o wielkości Szwajcarii, ma też największy obwód spośród wszystkich gór Ziemi. Szczyt po raz pierwszy zdobyto w 1925 roku, natomiast w 2000 próbowano zmienić jego nazwę – na cześć zmarłego premiera Kanady. Na szczęście protesty wszystkich apolitycznych grup sprawiły, że z pomysłu się wycofano.

Jan Alfred Szczepański i Justyn Wojsznis – to dwaj Polacy, którzy w trakcie II polskiej wyprawy andyjskiej jako pierwsi stanęli na szczycie Ojos del Salado, drugiej najwyższej góry Ameryki Południowej, a zarazem najwyższego uśpionego wulkanu świata. Mierzy 6 893 metry wysokości i znajduje się na granicy Argentyny i Chile.

W przeciwieństwie do wielu "drugich" szczytów, Ojos del Salado wcale nie leży w bezpośrednim sąsiedztwie najwyższego. Od Aconcagui oddalony jest o ponad 600 kilometrów, w zupełnie innej części Andów. Ostatnia erupcja wulkanu Ojos del Salado miała mieć miejsce około 750 roku naszej ery.

Pierwszą kobietą, która stanęła na szczycie K2, była Wanda Rutkiewicz. Biorąc pod uwagę fakt, że K2 uważana jest za najtrudniejszy z ośmiotysięczników, było to niemałe osiągnięcie. Wznosząca się na wysokość 8 611 metrów ponad poziom morza góra nie ma litości dla alpinistów, nie dając im odpocząć na żadnym odcinku. To właśnie szczególne trudności znajdujące się na wysokości przekraczającej 8 tys. metrów sprawiają, że K2 jest niemal nie do zdobycia latem, nie mówiąc już o wejściach zimowych.

"Mordercza góra" pochłonęła już wiele ofiar. Były całe lata, podczas których nikomu nie udawało się stanąć na jej szczycie. Na dodatek w dalszym ciągu nie ustały spory, do kogo K2 faktycznie należy – prawa do drugiego najwyższego szczytu Azji roszczą sobie Pakistan, Chiny oraz Indie.

Źródła: 1, 2, 3