Według The Introvert Advantage Marti Olsena introwertycy mają dłuższą ścieżkę neuronalną przetwarzającą bodźce. Informacje przechodzą ścieżką związaną z pamięcią długoterminową i planowaniem. Inaczej mówiąc, u introwertyków analiza zdarzeń i działań jest bardziej skomplikowana. Kiedy przetwarzają informację, jednocześnie wsłuchują się w wewnętrzne odczucia i myśli.


Według badań psychologa Hansa Eysencka aby pozostać pobudzonym i przytomnym introwertycy potrzebują mniej stymulacji ze świata zewnętrznego niż ekstrawertycy. A to oznacza, że introwertyków łatwiej "przesterować" zbyt dużą ilością bodźców.



Drugą stroną tego, że introwertycy są bardziej czuli na dopaminę jest to, że potrzebują jej mniej, by czuć się szczęśliwymi. Mózg ekstrawertyka działa w systemie wydawania energii, gdy mózg introwertyka w systemie oszczędzania energii. To dlatego introwertycy czują zadowolenie i podekscytowanie gdy mogą przeczytać książkę, mają czas na rozważania i rozmyślenia.



Mózg introwertyka inaczej odczuwa nagrodę za hazard i podejmowanie ryzyka. Nagroda dla mózgu i układu zadowolenia jest uruchamiana przez neuroprzekaźniki dopaminy. Naukowcy odkryli, że mózg ekstrawertyka reagował większą przyjemnością na pozytywny wynik hazardu. Czyli introwertyk odczuwa mniejszą radość z niespodzianek i ryzyka.



Mózg introwertyka traktuje interakcje z innymi ludźmi z taką samą intensywnością jak doświadczenia z przedmiotami. Introwertycy analizują całe swoje otoczenie i zwracają uwagę na wszystkie elementy otoczenia, nie tylko na ludzi.



Kiedy introwertyk myśli, sięga do pamięci długotrwałej, aby pobrać informacje. W procesie podejmowania decyzji introwertyk często porównuje stare i nowe doświadczenia, co spowalnia proces, ale pozwala na podjęcie przemyślanej decyzji. Oznacza to, że introwertycy przeprowadzają aktywne dialogi sami ze sobą i zwykle w ich głowach kłębi się mnóstwo myśli.


Źródła: 1, 2, 3.